من برای اینکه بتونم تمرکز کنم و ذهنم به هم نریزه مجبورم از موسیقی، هیجانات و ... دوری کنم تا بتونم یه مقدار تمرکز کنم اونوقت یکی دیگه رو میبینم که با زحمت خیلی کمتر داره میره جلو
طرف آهنگش رو گوش میده، خشمش رو بیرون میریزه و ... و داره زندگی میکنه اونوقت بنده باید اینهمه تلاش کنم تازه زندگیم با اون آدم کلی فاصله داره
این انصافه؟
این عدله؟
تازه دارم کلی حرف هم میشنوم از این و اون و سرزنش هم میشم
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
کلا زندگی انصاف نیست.