من برای اینکه بتونم تمرکز کنم و ذهنم به هم نریزه مجبورم از موسیقی، هیجانات و ... دوری کنم تا بتونم یه مقدار تمرکز کنم اونوقت یکی دیگه رو میبینم که با زحمت خیلی کمتر داره میره جلو
طرف آهنگش رو گوش میده، خشمش رو بیرون میریزه و ... و داره زندگی میکنه اونوقت بنده باید اینهمه تلاش کنم تازه زندگیم با اون آدم کلی فاصله داره
این انصافه؟
این عدله؟
تازه دارم کلی حرف هم میشنوم از این و اون و سرزنش هم میشم
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
در این وبلاگ نظراتی که لازم باشه پاسخ داده میشه، حمل بر بی ادبی نشه یک وقت
کلا زندگی انصاف نیست.