من از خانواده ام ممنونم گه یک سری مسائل دینی رو برام جا انداخت که وقتی مثلا امام خمینی در هواپیما ازش میپرسن چه حسی داری و میگه هیچی برام جای تعجب نداره اونوقت وقتی در محل کار سابق می‌گفتند که وای پس اینایی که در این راه کشته شدن چی؟ من فقط از فقر فکری اون ها تعجب کنم.
یعنی به جای اینکه جمله امام برام عجیب باشه فقر فکری اعتقادی اون ها برام عجیبه.
خیلی مهمه آدم برای زندگیش از روی احساسات تصمیم نگیره. مثلا برای ازدواج یه خانم یا آقایی رو ببینه که در نگاه اول خیلی خوبه ولی وقتی رفت تو زندگی ببینه اون چیزی که فکر می‌کرده نبوده
من تو این درگیری ها نمیدونستم موندن درسته یا رفتن ولی خانواده تصمیم به مهاجرت گرفت و من هم به دنبالشون
واقعا نمیشه قطعی گفت کی باید بره و کی بمونه
در ادامه پست شما بگین کار من اشتباه بوده(بیان نمیذاره لینک بدیم) با اون بنده خدا تماس گرفته بودم و صحبت کرده بودم مثل همیشه فقط خودش حرف می‌زد و اصلا اجازه حرف زدن به من نمیداد و معتقد بود من باید گوش بدم و چون اجازه نمیداد من حرف بزنم منم عصبانی شدم و گفتم برو گمشو بابا و قطع کردم اما بین حرف هاش یه حرفی زد که گفتم شاید حق الناس باشه رفتار من باهاش، چون بدون دریافت هیچ پولی برام وقت میذاشت بهش زنگ زدم و گفتم ممنونم بابت وقتی که گذاشتی و اگر خواستی میتونم در ازاش کاری داشتی برات انجام بدم.
اما همچنان معتقدم دیوانه بود کلا مدلش اینطور بود که به من اجازه حرف زدن نمیداد و خب این عصبانیم می‌کرد و وقتی چیزی بهش میگفتم میگفت تو بی ادبی.
بیشتر از اینکه خود این حملات وحشتناک باشه ما بیشترین ضربه رو از ترس حملات داریم میخوریم.
یه زمانی این جمله حتی امروز هم برای شروع کردن دیره به نظرم مسخره می اومد ولی الان درک میکنم یعنی چی