اشک

اگه بگم داره اشکم درمیاد دروغ نگغتم بهتون

پوچ

اوج پوچی رو دارم تجربه میکنم

حس بدیه

یه حس عجیبی دارم انگار دنیا برام به آخر رسیده

جای عجیبیه

دارم جایی کار میکنم که نه تنها هیچکس همفکرم نیست بلکه یه حالت تمسخر هم نسبت بهم دارند و البته بین خودشون اکی هستند.

ترجیح دادم جنتلمن نباشم

یه کلیپ میدیدم زنه به مرده میگفت تو نمیخوای غذای منو حساب کنی مرده میگفت نه. زنه میگفت آیا یه مرد جنتلمن نباید غذای یه زن رو حساب کنه مرده میگفت آخه برای چی من باید حساب کنم. یهو زاویه دوربین عوض میشه و ما می‌بینیم که زن و مرد هر کدوم سر یه میز جدا نشستن در حالی که در ابتدای کلیپ ما گمان میکنیم زن و شوهرند.

یه همکار خانم داریم که گاهی اوقات به من همین حرف رو میزنه، یه چند بار به زبون خودشون گفتم من فقط برای پارتنرم حاضرم خرید کنم.

والا چرا واقعا یه مرد باید در هر حالتی برای یه زن دست تو جیبش کنه؟

فیلم دیدن

میخوام برای بهبود حالم شروع کنم به فیلم دیدن به خاطر همین پست قبل رو نوشتم.

با تشکر از برنامه خوبتون

اگه فیلم خوب میشناسید معرفی کنید

اگه فیلم خارجی که درباره ایران ساخته شده باشه بشناسید که چه بهتر

جدی

باید یه فکر جدی برای زندگیم بکنم خیلی اوضاعم خیطه

زندگی یک کارگر

شب که میرسم خونه انقدر خسته ام که میخوابم و فقط در حد یه شام خوردن بلند میشم و دوباره میخوابم تا خود صبح

قشنگ زندگی کارگری کارگری

تازه از رفتارهای بد کارفرما هم نگم که ازمون کار میخواد ولی موقع حقوق دادن دیر حقوق میده

اوف

یه حسابدار داریم خیلی لوس تشریف داره انگار نه انگار که اومده برای کار و انگار اومده برای تفریح یه جاهایی دوست دارم واقعا سرش داد بزنم