من از خانواده ام ممنونم گه یک سری مسائل دینی رو برام جا انداخت که وقتی مثلا امام خمینی در هواپیما ازش میپرسن چه حسی داری و میگه هیچی برام جای تعجب نداره اونوقت وقتی در محل کار سابق می‌گفتند که وای پس اینایی که در این راه کشته شدن چی؟ من فقط از فقر فکری اون ها تعجب کنم.
یعنی به جای اینکه جمله امام برام عجیب باشه فقر فکری اعتقادی اون ها برام عجیبه.
به آدم فقیر باید مساعدت کرد و ازش دستگیری کرد ...
خب تفاوت فقر مادی و فقر فکری در همینه که طرف خودش نمیدونه دستش خالیه. اگه میدونست فقیر نبود.
البته شرط مساعدت و دستگیری در وهله اول اینه که خودمون دستمون به دهنمون برسه !
خب شما چون توی یه خانواده مذهبی تربیت شدی برخی مسائل برات طبیعیه و همین مسائل برای کسی که در شرایط متفاوت فرهنگی تربیت شده طبیعتا متفاوته . اینطور مواقع اگر واقعا دغدغه داریم ابتدا لازمه برداشت خودمون رو برای طرف مقابل تشریح کنیم و برداشت طرف مقابل از مسئله رو هم بشنویم . و خب نباید هم توقع داشته باشیم طرف مقابل حرف ما رو فورا قبول کنه.
البته این فرایند رفت و برگشتی نیازمند صبر ، دانش و مهارت گفتگو هست . و الزام دیگرش اینه که هر دو طرف واقعا دنبال کشف حقیقت باشند
جهاد تبیین که رهبری میگن همینه و بخاطر همین سخت بودنش اسمش جهاده .
دقیقا. این جمله امام همیشه واسم یه حس اقتدار و شجاعت خاصی داشت، ولی چند وقت پیش یکی حین بحثی گفت ایشون اصلا ایران براش مهم نبود که چنین حرفی زد، یعنی چی هیچ حسی ندارم؟ و من بُهتم زده بود از اینکه چطووور میشه از اون جمله چنین برداشتی کرد؟ بعد متوجه شدم این چیزیه که متاسفانه خیلی‌ها جا انداختند. و خیلی سخته بخوای چیزی رو واسه کسی توضیح بدی که اصلا از اون زاویه به اتفاقات نگاه نمی‌کنه.
واقعا رحمت خدا بر پدر و مادر ما.
فقر فکری اعتقادی توی این زمانه بیداد می کنه متأسفانه. علتش هم برخوردهای غلط، عصبیّت ها، تعصّب های نابجا، رفتارهای چکشی، افراط و تفریطهای اعتقادی، ایمانهای ظاهری و تقیّدات بی اساس