ما تو دانشگاهمون اغلب دانشجوها به درس توجهی نمیکردند و این استاد رو خسته میکرد اما یه استاد داشتیم که زمان درس دادن رو به تخته وایمیستاد و خیلی برنمیگشت دانشجوها رو نگاه کنه و به درس دادنش ادامه میداد، این اخلاقش رو دوست داشتم، اینکه بدون توجه به جو و محیط کار خودتو ادامه بدی
سلام بزرگوار. وبلاگ بسیار جذاب و دلنشینی ساختید.
من همیشه وبلاگ زیبای شما رو دنبال میکنم. سپاس بابت مطالب زیباتون
خسته نباشید
شاید چون جدیدا خیلی حق می گید 🗿🕷
این خیلی خوبه که واقعاً آدم بتونه خود خودش باشه.
تحت تأثیر کسی یا محیطی قرار نگیره.
اعتماد به نفس و ایمان قوی می خواد، به کارت، رفتارت، فکرت.
البته مثبت این امر، قابل تحسینه.
منفی اون، آزار دهنده است
مقید بوده به انجام وظیفه.
و این خیلی خوبه.
حقی که به گردنش بوده ادا می کرده.
درس خوبی بود.
اشاره خوبی کردید.
اهمیت دادن به بازخورد دیگران.
ولی آیا واقعاً این نباید مهم باشه؟
در همه ی موارد و زمینه ها؟
من خودم خیلی درگیرش بودم و هستم.
یه جاهایی حس می کنم اگر نباشه، دلسرد کننده است.
و چطور میشه به مرحله ای رسید که واقعاً این بازخوردها مهم نباشه برامون؟
البته یچیزی هم هست و اون اینکه:
گاهی افراد توقع در اونها به وجود میاد. توقع توجه یا جبران یا تحسین یا...
این خوب نیست.
ولی انتظار دریافت یک بازخورد خوب و مناسب در جهت تثبیت افراد، آیا این هم نباید باشه؟
موافقم.
عشق و علاقه اکسیری هست که نایابه.
و اگر باشه، همه چی رو آسون و گذرا می کنه.
ممنون
قبول دارم 👍