چراغ راه

یادم میاد زمانی که سرباز بودم میخواستم برم پادگان جدید ولی وسط راه تو یه جاده تک و تنها گیر کردم من بودم و یه جاده.به حضرت زهرا سلام الله علیه متوسل شدم تا اینکه یه ماشین اومد و پشتش نوشته شده بود یا فاطمه الزهرا(س) و من رو برد تا پادگان ولی دور تا دور پادگان فنس بود و من برای پیدا کردن راه ورودی اونم تو شب دوباره متوسل شدم به حضرت زهرا(س) تا تونستم ورودی رو پیدا کنم دم در هم دژبان ها گفتند اگه پاسدارها ایست دادند وایسا و الا تیر میزنن بهت باز متوسل شدم به مادر.خیلی طولانیش نمیکنم اون شب به عنوان یک شب غبارآلودی که مسیر مشخص نبود تو ذهنمه و توسل به حضرت زهرا(س) کمکم کرد که صحیح و سالم برسم به گروهان خودمون.الان هم زندگیم غبارآلوده و مسیر برام روشن نیست و من متوسل میشم به مادر تا راه رو پیدا کنم.

خیلی خوشحال شدم

امروز داشتم از کنار یه پیراشکی فروشی رد میشدم چشمم به سمبوسه هاش افتاد اول به خودم گفتم بذار برگردم یه سمبوسه میخرم ولی بعد به خودم گفتم وقتی قرمه سبزی به اون خوشمزگی دارم چرا سمبوسه بخورم

این برای من خیلی شگفت انگیز بود چون میدونم اگه آدم چشمش به داشته های خودش باشه آرامش خواهد داشت هم آرامش و هم قدرت

داره اتفاقاتی تو زندگیم میوفته و افکاری سراغم میاد که خیلی خوشحالم میکنه